مقایسۀ نقص ها در نظریۀ ذهن در بیماران با اختلال دو قطبی نوع ۱ در دورۀ فروکش

مقدمه: مطالعات اخیر بر روی نظریۀ ذهن در بیماران با اختلال دوقطبی نقص هایی در بخش هایی از توانایی نظریۀ ذهن را نشان داده است. این مطالعه به منظور بررسی نقص هایی در سطوح نظریۀ ذهن در بیماران با اختلال دو قطبی نوع 1 در دورۀ فروکش انجام شد. مواد و روش ها: 30 مرد با اختلال دو قطبی و 30 مرد سالم با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامه ها شامل مقیاس پریشانی روانشناختی کسلر و تکلیف داستان های تصویری نظریۀ ذهن بودند. یافته ها: یافته های ما یک تفاوت معنی دار بین بیماران اختلال دوقطبی در مقابل افراد سالم با توجه به نمرۀ کل تکلیف داستان های تصویری نظریۀ ذهن نشان داد. با توجه به سطح های نظریۀ ذهن، یک تفاوت معنی داری بین بیماران اختلال دو قطبی و افراد سالم در پنج خرده مقیاس شامل: باورهای غلط سطح دوم، باور های غلط سطح سوم، تعامل، فریب و کشف فریب وجود داشت. با این حال، داده ها نشان داد که اختلاف معنی داری در باور غلط سطح اول وجود ندارد. نتیجه گیری: بیماران دوقطبی که دورۀ فروکش را سپری کرده بودند، عملکرد ضعیف‏تری را در سطوح پیچیدۀ نظریه های ذهن و باورهای غلط نسبت به افراد سالم نشان دادند. آن ها در درک شناختی حالت های ذهنی دیگران، نظیر عقاید و جاه طلبی و حالت های ذهنی عاطفی نظیر احساسات و هیجان ضعیف بودند‎. نقص در سطوح پیچیدۀ نظریۀ ذهن در بیماران دوقطبی در دورۀ بهبودی بیماری می تواند نتیجۀ بدعمل کردن زیرساخت های شناخت در مغز باشد.